Chociaż zwykle są prostokątne, na dachu można je układać w bardzo dekoracyjne wzory. Płytki włóknocementowe sprawdzą się jako pokrycie oraz osłona elewacji nadadzą domowi awangardowy styl.
Lekkie, twarde, trwałe, niepalne, odporne na czynniki atmosferyczne – to główne zalety płytek włóknocementowych. Produkuje się je z cementu i włókien organicznych z dodatkiem kredy, krzemionki, tufu wulkanicznego. Naturalnie mają kolor ciemnoszary i najczęściej prostokątny kształt, chociaż także są oferowane w różnych kolorach i formatach.
Płytki z włóknocementu stosuje się na dachach o kącie nachylenia co najmniej 20o. Na terenach znajdujących się w pierwszej strefie klimatycznej w przypadku dachów o spadku 20-25o wymagane jest sztywne poszycie pokryte papą. Na bardziej spadzistych połaciach wystarczy pod pokryciem ułożyć membranę dachową. (Im wyższa strefa klimatyczna, tym przy mniejszym spadku dachu jest konieczne deskowanie).
Układanie pokrycia
Płytki włóknocementowe są płaskie, nie mają zawiniętych brzegów ani zakładek. Żeby pokrycie zachowało szczelność, płytki układa się z dużym (7-11 cm) zakładem. Mocuje się je do łacenia gwoździami i spinkami burzowymi albo haczykami przez otwory wykonane w płytkach. Gwoździe przybija się do łat, a haczykami lub spinkami łapie się dół płytki i potem podwiesza się ją na łaceniu.
Pokrycie z płytek włóknocementowych wymaga wentylacji, żeby odprowadzić na zewnątrz wilgoć, która może się pod nim gromadzić. Dlatego układa się je na łaceniu. Pod szczeliną wentylacyjną jest membrana dachowa bądź deskowanie z papą. Powietrze wędruje między łaceniem. W okapie musi być przygotowany wlot powietrza z siatką wentylacyjną. U góry powietrze wydostaje się z warstw dachu w kalenicy, którą wykonuje się na przykład jako podniesioną. Są także płytki wentylacyjne z otworami, które można wykorzystać na dole i u góry pokrycia.
Naroża i kalenice można wykańczać gąsiorami lub elementami kalenicowymi, a pionowe powierzchnie kominów, gzymsów i okapów – płytkami obróbkowymi albo wieloma typami płytek podstawowych
fot. CEMBRITWzory na dachu
Estetyczną zaletą płytek włóknocmentowych jest możliwość układania z nich różnych wzorów. Na dachach stosuje się krycie francuskie polegające na tym układaniu kwadratowych płytek w karo oraz krycie podwójne (dwuwarstwowe) i podwójne w cegiełkę, które są bardzo szczelne, a jednocześnie bardzo dekoracyjne, bo tworzą wyrazisty wzór o układzie poziomym.
Na dachu można zastosować też krycie niemieckie z łukowo ściętych płytek tworzące charakterystyczny ukośny wzór. Tylko tego rodzaju krycie zawsze wymaga wykonania pełnego deskowania, a płytki przybija się bezpośrednio do poszycia pokrytego papą.
Krycie francuskie – płytki sąsiadujące w poziomie stykają się narożnikami ściętymi po obu stronach
fot. CREATON POLSKA
Krycie niemieckie musi być zgodne z kierunkiem najsilniej wiejących wiatrów. Do krycia prawego wykorzystuje się płytki ścięte lewostronnie, a do lewego – prawostronnie
fot. CREATON POLSKAPłytki także na elewacji
Do modnych pomysłów wykończenia domu należy pokrycie dachu i elewacji tym samym materiałem. Płytki włóknocementowe nadają się do tego doskonale. Na elewacji należy zrobić podkonstrukcję z belek drewnianych i między jej elementami umieścić termoizolację, na której wykonuje się ruszt z łat i kontrłat. Płytki mocuje się podobnie jak na dachu – gwoździami oraz haczykami. Okładzinę ścian robi się tak, żeby nad gruntem powstał wlot powietrza. Budynek może mieć niewielki cokół, ale zdecydowanie lepiej wyglądają te, w których jest jak najmniejszy. Na dole wlotu powietrza i u góry pod okapem lub szczytem dachu umieszcza się siatkę wentylacyjną, która ma za zadanie uniemożliwić przedostanie się owadów i gryzoni pod pokrycie. Płytki na elewacji można układać w takie same wzory jak na dachu, ale są też wzory przeznaczone tylko na elewację, na przykład – woszczynowy, prostopadłościenny, poziomy, poziomy pętelkowy oraz ścisły (pionowy).
