Przestronna strefa dzienna

O tym, czy taka będzie, nie przesądza jedynie jej powierzchnia. Liczba metrów kwadratowych przeznaczonych na salon i kuchnię oczywiście jest istotna, ale są rozwiązania w nie mniejszym stopniu decydujące o tym, w jaki sposób będzie odbierana główna przestrzeń domu.

1. Z długą osią widokową

Tym razem strefa dzienna została maksymalnie rozciągnięta przez przylegającą do niej powierzchnię przeznaczoną na komunikację (15,1 m²) i niewiarygodnie duży taras (141,9 m²). Dzięki temu przestrzeń zarezerwowana na salon i częściowo otwartą kuchnię, mająca 45,5 m², jest optycznie i funkcjonalnie znacznie większa. Oczywiście wspomniane powiększenie funkcjonalne zagwarantowane przez taras spełnia swoje zadanie przez kilka miesięcy w roku. Za to optyczne ma prolongatę na cały rok. Jest uderzające nie tylko za sprawą przeszklonej głównej ściany tarasu, ale także dwustronnej osi widokowej ciągnącej się przez całą część mieszkalną parteru – zaczynającej się na elewacji frontowej i biegnącej do ogrodowej. Co niezwykle istotne, ta oś gwarantuje domownikom obecność widoku ogrodu non stop, bo pokrywa się ze wszystkimi głównymi traktami komunikacyjnymi. Projekt: HomeKONCEPT-77 – HK77; autor: HomeKONCEPT

2. Z oddaloną kuchnią

Przestrzeń dzienna o podobnej do tej z poprzedniego projektu powierzchni (45,1 m²) została zaprojektowana w mniej oczywisty sposób. To przemyślane rozwiązanie służące dostosowaniu strefy dziennej do odmiennego niż poprzednio sposobu życia domowników. Z pewnością taka strefa dzienna zainteresuje tych, którzy dużo gotują, ale nie chcą się stać niewolnikami zachowywania kuchennego ładu. Kuchnia została nieco oddalona od wypoczynkowej, a nawet jadalnianej części salonu. Dzięki temu siedzący na kanapie czy przy dużym gościnnym stole nie zauważą kuchennego rozgardiaszu. Przestrzeń salonu powiększają hol (5,2 m²) i aż dwa tarasy usytuowane z dwóch stron bryły domu (15,4 m² i 7,4 m²). Trakty komunikacyjne strefy dziennej nie są proste, ale z reguły kończą się przeszkleniami, czyli widokami ogrodu. Projekt: Wielka zmiana – Murator M228; autorka: architekt Katarzyna Słupeczańska

3. Z holem i narożnym tarasem

Kolejna strefa dzienna o powierzchni zbliżonej do 45 m². Tym razem kuchnia usytuowana jest na jednej osi widokowej z salonem. Do tej podstawowej strefy dziennej przylega z boku hol z klatką schodową (6,7 m²). Takie rozmieszczenie funkcjonalnych części przestrzeni sprawia, że równie ważne stają się trakty prowadzące po przekątnych (od wejścia do jadalni lub części wypoczynkowej), jak i wzdłuż strefy dziennej (z kuchni do jadalni i części wypoczynkowej). Wszystkie kierują wzrok na przeszklenia, ale widoki są kadrowane w różnym stopniu. W najmniejszym robi to narożne przeszklenie kuchenne, w największym – rozmieszczone schodkowo okna tarasowe. Duże znaczenie w odbiorze przestrzeni mają także dwa, oddalone od siebie, wyjścia na narożny, duży taras. Projekt: Jupiter V bis – GL1363; autorzy: architekci Piotr Godlewski, Krzysztof Lelek / Studio Atrium

4. W towarzystwie głównych traktów komunikacyjnych

Tym razem przestrzeń strefy dziennej jest maksymalnie ujednolicona. Funkcjonalne różnice zostały tylko symbolicznie zaznaczone, przykładowo przez inną posadzkę w części kuchennej. Na tym jednak oczywistości w organizacji przestrzeni się kończą, bo 44,3 m² głównej dziennej powierzchni powiększa oprócz holu (5,0 m²) i tarasu (13,8 m²) również korytarz biegnący od drzwi wejściowych do strefy nocnej (7,9 m²). Niezwykle istotne jest to, że zestawienie go z częścią dzienną tworzy główny trakt komunikacyjny domu, który ma aż 15,7 m długości. Projekt: Z perspektywą – wariant I – Murator C316a; autor: architekt Przemysław Biryło

5. Z klatką schodową

Stosunkowo niedużą przestrzeń strefy dziennej (38,4 m²) powiększa hol ze schodami (3,9 m²). Choć ma niewielką powierzchnię użytkową, stanowi ważny element w aranżacji strefy dziennej. Otwierając jej przestrzeń, jest jednocześnie miejscem na schody, które tym razem zostały tak zlokalizowane, że staną się jedną z głównych ozdób strefy dziennej. Zostały umieszczone na jednej osi z kominkiem. Można na nie patrzeć zarówno z części wypoczynkowej, jak i jadalnianej. Poza tym strefę dzienną otwierają i zdobią widokami ogrodu dwa duże przeszklenia tarasowe prowadzące na tarasy: mniejszy (11,5 m²) i większy (34,1 m²). Projekt: Racjonalny – wariant I – Murator C221a; autorzy: architekci Przemysław Biryło i Maciej Biryło

6. Na rzucie wydłużonego prostokąta

To najmniejsza ze stref dziennych, które prezentujemy. Jednak została tak zaprojektowana, by skutecznie oszukać wzrok i rozciągnąć przestrzeń. Salon połączony z kuchnią zajmuje 37,7 m² powierzchni, ale będzie sprawiał wrażenie znacznie większego. Stanie się tak za sprawą kształtu strefy dziennej – długiego prostokąta – i konieczności przemieszczania się wzdłuż jej planu – z kuchni do części wypoczynkowej i odwrotnie. Dodatkowo strefę dzienną powiększają dwa duże przeszklenia tarasowe usytuowane na sąsiadujących ścianach. Nie bez znaczenia jest to, że jedno z nich znajduje się vis-à-vis wejścia do strefy dziennej i gwarantuje doskonałe pierwsze wrażenie. Poza tym, podobnie jak w wielu opisywanych projektach, otwarta część dzienna jest powiększona przez przylegające do niej hol (6,2 m²) i taras (42,3 m²). Projekt: Magiczny świat – Murator M189; autorka: architekt Ewa Dziewiątkowska.