Przestronna strefa dzienna
O tym, czy taka będzie, nie przesądza jedynie jej powierzchnia. Liczba metrów kwadratowych przeznaczonych na salon i kuchnię oczywiście jest istotna, ale są rozwiązania w nie mniejszym stopniu decydujące o tym, w jaki sposób będzie odbierana główna przestrzeń domu.
Powszechnie stosowanym fortelem rozciągającym strefę dzienną jest łączenie salonu z kuchnią, które oprócz optycznych zalet ma tę, że domownicy mogą częściej spędzać czas wspólnie.
Jednak oprócz samego połączenia dwóch różnych funkcjonalnie części równie ważne są przestrzenie, które do nich przylegają – na przykład hol, korytarz, klatka schodowa i oczywiście tarasy. Otwarcie na każdą z nich da efekt powiększający, ale o jego jakości dodatkowo przesądzą wyznaczone przez architekta trakty komunikacyjne i osie widokowe. Najbardziej spektakularny efekt osiągany jest wtedy, gdy się one pokrywają lub łączą. Oczywiście taka przestronna otwarta strefa dzienna rozplanowana na kilkudziesięciu metrach kwadratowych nie musi wcale oznaczać przestrzeni pozbawionej przytulności. Właśnie to rozplanowanie zdecyduje o jej charakterze i rozłożeniu akcentów. Na rzutach dwoma kolorami zaznaczyliśmy przestronne strefy dzienne w projektach z Kolekcji Muratora: czerwonym – zasadnicze ich części (salon i kuchnię), różowym – powierzchnie, które powiększają je optycznie i przejmują niektóre funkcje.
1. Z długą osią widokową
Tym razem strefa dzienna została maksymalnie rozciągnięta przez przylegającą do niej powierzchnię przeznaczoną na komunikację (15,1 m2) i niewiarygodnie duży taras (141,9 m2). Dzięki temu przestrzeń zarezerwowana na salon i częściowo otwartą kuchnię, mająca 45,5 m2, jest optycznie i funkcjonalnie znacznie większa. Oczywiście wspomniane powiększenie funkcjonalne zagwarantowane przez taras spełnia swoje zadanie przez kilka miesięcy w roku. Za to optyczne ma prolongatę na cały rok. Jest uderzające nie tylko za sprawą przeszklonej głównej ściany tarasu, ale także dwustronnej osi widokowej ciągnącej się przez całą część mieszkalną parteru – zaczynającej się na elewacji frontowej i biegnącej do ogrodowej. Co niezwykle istotne, ta oś gwarantuje domownikom obecność widoku ogrodu non stop, bo pokrywa się ze wszystkimi głównymi traktami komunikacyjnymi. Projekt: HomeKONCEPT-77 – HK77; autor: HomeKONCEPT
Kuchnia to także miejsce widokowe. Stojąc za blatem, można patrzeć na to, co dzieje się za dużym tarasowym oknem w salonie albo za mniejszym nadblatowym, o kształcie pionowego pasa
fot. www.muratorprojekty.pl
PLAN
2. Z oddaloną kuchnią
Przestrzeń dzienna o podobnej do tej z poprzedniego projektu powierzchni (45,1 m2) została zaprojektowana w mniej oczywisty sposób. To przemyślane rozwiązanie służące dostosowaniu strefy dziennej do odmiennego niż poprzednio sposobu życia domowników. Z pewnością taka strefa dzienna zainteresuje tych, którzy dużo gotują, ale nie chcą się stać niewolnikami zachowywania kuchennego ładu. Kuchnia została nieco oddalona od wypoczynkowej, a nawet jadalnianej części salonu. Dzięki temu siedzący na kanapie czy przy dużym gościnnym stole nie zauważą kuchennego rozgardiaszu. Przestrzeń salonu powiększają hol (5,2 m2) i aż dwa tarasy usytuowane z dwóch stron bryły domu (15,4 m2 i 7,4 m2). Trakty komunikacyjne strefy dziennej nie są proste, ale z reguły kończą się przeszkleniami, czyli widokami ogrodu. Projekt: Wielka zmiana – Murator M228; autorka: architekt Katarzyna Słupeczańska
PLAN
3. Z holem i narożnym tarasem
Kolejna strefa dzienna o powierzchni zbliżonej do 45 m2. Tym razem kuchnia usytuowana jest na jednej osi widokowej z salonem. Do tej podstawowej strefy dziennej przylega z boku hol z klatką schodową (6,7 m2). Takie rozmieszczenie funkcjonalnych części przestrzeni sprawia, że równie ważne stają się trakty prowadzące po przekątnych (od wejścia do jadalni lub części wypoczynkowej), jak i wzdłuż strefy dziennej (z kuchni do jadalni i części wypoczynkowej). Wszystkie kierują wzrok na przeszklenia, ale widoki są kadrowane w różnym stopniu. W najmniejszym robi to narożne przeszklenie kuchenne, w największym – rozmieszczone schodkowo okna tarasowe. Duże znaczenie w odbiorze przestrzeni mają także dwa, oddalone od siebie, wyjścia na narożny, duży taras. Projekt: Jupiter V bis – GL1363; autorzy: architekci Piotr Godlewski, Krzysztof Lelek / Studio Atrium
PLAN
4. W towarzystwie głównych traktów komunikacyjnych
Tym razem przestrzeń strefy dziennej jest maksymalnie ujednolicona. Funkcjonalne różnice zostały tylko symbolicznie zaznaczone, przykładowo przez inną posadzkę w części kuchennej. Na tym jednak oczywistości w organizacji przestrzeni się kończą, bo 44,3 m2 głównej dziennej powierzchni powiększa oprócz holu (5,0 m2) i tarasu (13,8 m2) również korytarz biegnący od drzwi wejściowych do strefy nocnej (7,9 m2). Niezwykle istotne jest to, że zestawienie go z częścią dzienną tworzy główny trakt komunikacyjny domu, który ma aż 15,7 m długości. Projekt: Z perspektywą – wariant I – Murator C316a; autor: architekt Przemysław Biryło
PLAN
5. Z klatką schodową
Stosunkowo niedużą przestrzeń strefy dziennej (38,4 m2) powiększa hol ze schodami (3,9 m2). Choć ma niewielką powierzchnię użytkową, stanowi ważny element w aranżacji strefy dziennej. Otwierając jej przestrzeń, jest jednocześnie miejscem na schody, które tym razem zostały tak zlokalizowane, że staną się jedną z głównych ozdób strefy dziennej. Zostały umieszczone na jednej osi z kominkiem. Można na nie patrzeć zarówno z części wypoczynkowej, jak i jadalnianej. Poza tym strefę dzienną otwierają i zdobią widokami ogrodu dwa duże przeszklenia tarasowe prowadzące na tarasy: mniejszy (11,5 m2) i większy (34,1 m2). Projekt: Racjonalny – wariant I – Murator C221a; autorzy: architekci Przemysław Biryło i Maciej Biryło
PLAN
6. Na rzucie wydłużonego prostokąta
To najmniejsza ze stref dziennych, które prezentujemy. Jednak została tak zaprojektowana, by skutecznie oszukać wzrok i rozciągnąć przestrzeń. Salon połączony z kuchnią zajmuje 37,7 m2 powierzchni, ale będzie sprawiał wrażenie znacznie większego. Stanie się tak za sprawą kształtu strefy dziennej – długiego prostokąta – i konieczności przemieszczania się wzdłuż jej planu – z kuchni do części wypoczynkowej i odwrotnie. Dodatkowo strefę dzienną powiększają dwa duże przeszklenia tarasowe usytuowane na sąsiadujących ścianach. Nie bez znaczenia jest to, że jedno z nich znajduje się vis-à-vis wejścia do strefy dziennej i gwarantuje doskonałe pierwsze wrażenie. Poza tym, podobnie jak w wielu opisywanych projektach, otwarta część dzienna jest powiększona przez przylegające do niej hol (6,2 m2) i taras (42,3 m2). Projekt: Magiczny świat – Murator M189; autorka: architekt Ewa Dziewiątkowska.
PLAN
