Ciepło na zapas. Po co i jak je magazynować
Zbiorniki akumulacyjne i buforowe w instalacjach grzewczych
Ilość ciepła wytwarzanego w danej chwili przez urządzenia grzewcze nie zawsze pokrywa się z aktualnym zapotrzebowaniem na nie. Najczęściej dotyczy to instalacji wyposażonych w źródła ciepła, których mocy nie da się szybko i elastycznie zmieniać, takie jak proste kotły na paliwa stałe, kominki z płaszczem wodnym czy kolektory słoneczne. Nadmiar ciepła można jednak magazynować i wykorzystywać wtedy, kiedy potrzeby są większe.
W zależności od pojemności i sposobu włączenia do instalacji c.o. zbiorniki wody grzewczej mogą w niej pełnić różne funkcje. Odpowiednio dobrane zwiększają sprawność całego układu, poprawiając spalanie w kotle oraz dystrybucję ciepła. Przyczyniają się w ten sposób także do zmniejszenia emisji zanieczyszczeń. W niektórych instalacjach, zwłaszcza takich z kilkoma źródłami ciepła, na przykład kotłem i kominkiem z płaszczem wodnym albo kotłem i kolektorami słonecznymi, są wręcz niezbędne do prawidłowej pracy układu.
Do magazynowania ciepła są wykorzystywane zbiorniki o znacznej pojemności (od 50 do nawet 100 l na każdy kilowat mocy źródła ciepła) nazywane buforami. Mogą to być proste zasobniki z króćcami do połączenia ze źródłem ciepła i z instalacją albo wymienniki łączące w sobie wiele dodatkowych funkcji, takich jak przepływowe lub płaszczowe przygotowywanie ciepłej wody użytkowej czy współpraca z instalacją solarną.
Ciepło wytworzone w instalacji grzewczej nie musi być zużyte natychmiast. Można je magazynować, podgrzewając nim wodę w dużym zbiorniku, i wykorzystać, kiedy zapotrzebowanie na nie będzie większe
fot. VIESSMANNW artykule znajdziesz:
- informacje o rodzajach zbiorników, ich budowie, pojemności i sposobach zabezpieczenia przed stratami ciepła
- zasady dobierania zbiorników do instalacji
- schematy instalacji ze zbiornikami buforowym i multiwalentnym
Będziesz korzystać z całego miesiecznik.murator.pl, w tym archiwum, dodatków i wydań specjalnych